Kasza owsiana i owies - właściwości, wartości odżywcze i zastosowanie

Choć raczej nie stanowi głównego składnika w codziennym menu Polaków, to okazuje się, że jest ceniona ze względu na swój smak i właściwości. Kasza owsiana pozyskiwana z owsa to produkt polecany osobom w każdym wieku – mogą nią zajadać się najmłodsi, jak i dorośli. Wspiera działanie układu immunologicznego, sercowo-naczyniowego, reguluje pracę układu pokarmowego. To tylko niektóre z zalet, jakie ma owies.

Jak wygląda owies?

O owsie słyszał każdy, ale nie wszyscy wiedzą, jak wygląda ten gatunek zboża. Owies jest charakterystyczną odmianą o rozbudowanym systemie korzeniowym. Maksymalna wysokość, jaką osiąga, wynosi około 110 cm. Ma gładkie liście rzadko pokryte pojedynczymi włoskami. Kwiatostanem jest wiecha o kształcie rozpierzchłym lub chorągiewkowatym. Wyróżniamy typ nagoziarnisty i oplewiony.

Owies - wartości odżywcze

Owies jest bardzo bogaty w wartości odżywcze. W swoim składzie ma makroskładniki, takie jak białka, korzystne dla zdrowia tłuszcze oraz węglowodany.Nie brakuje mu także witamin np. E i soli mineralnych, co sprawia, że stanowi cenny element diety osób zdrowych, jak również tych, przebywających na diecie. Inne składniki owsa to żelazo, magnez, kwas oleinowy, linolowy i α-linolenowy, miedź, selen oraz wiele innych.

Owies a kaloryczność

Kaloryczność owsa jest podobna do innych produktów zbożowych. Odpowiednik jednego woreczka ryżu (100g) kaszy owsianej zawiera ~350 kcal. Nie jest to dużo, a potencjalnie wysoka kaloryczność dań owsianych może wynikać głównie z dodatków, jakie są stosowane przy ich przyrządzaniu, np. cukru, dżemu, suszonych owoców, orzechów.

Owies - właściwości

Owies ma szereg właściwości –leczniczych, odżywczych, a nawet kosmetycznych. Wynika to głównie dużej zawartości składników przeciwutleniających, zwalniających procesy starzenia komórkowego. Dlatego jest cenionym składnikiem diety, a także elementem wykorzystywanym do codziennej pielęgnacji ciała. Jego dużą zaletą jest uniwersalność, a także możliwość wykorzystania w różnych zabiegach i przepisach. 

Czy owies ma gluten?

W naturze owies występuje jako zboże bezglutenowe. Jednak na etapie uprawy dochodzi do jego zanieczyszczenia (np. poprzez sąsiedztwo pola z owsem z polem obsianym pszenicą). Dlatego, kupując produkty owsiane, trzeba jeszcze dodatkowo zwrócić uwagę na to, czy na opakowaniu producent umieścił znak przekreślonego kłosa. Sugeruje on, że produkcja była na tyle staranna i przebiegłą zgodnie z obowiązującymi normami, że nawet osoby cierpiące na celiakię mogą bezpiecznie sięgnąć po daną kaszę czy mąkę. Ze względu na te zanieczyszczenia owies zaliczany jest do zbóż glutenowych.

Owies bezglutenowy

Wspomniana już produkcja owsa bezglutenowego jest często praktykowana w Polsce. Aby uniknąć jakiegokolwiek ryzyka zanieczyszczenia kaszy owsianej np. pszenicą czy żytem, uprawy są oddzielone od siebie, a produkty glutenowe są przetwarzane w innych młynach. Również w magazynach i półkach sklepowych te dwie wersje nie powinny mieć ze sobą styczności. Kaszki Helpa są przetwarzane w młynach glutenowych, dlatego w składzie mogą zawierać jego śladowe ilości.

Owies - zastosowanie

• wspomagają odchudzanie,
• pozytywnie wpływają na pracę wątroby i nerek,
• zapobiegają cukrzycy,
• stanowią element profilaktyki jak i leczenia chorób układu sercowo-naczyniowego
• pomagają przy zaparciach.

Kasza owsiana - wartości odżywcze

Wysoką wartością odznaczają są produkty powstające z pełnoziarnistego owsa, np. Bio Kaszka Owsiana. Aby w szybki i prosty sposób dodać owsianym potrawom magicznego wyglądu, ale także witamin, składników mineralnych i antyoksydantów, warto sięgnąć po zdrowe dodatki. Są nim np. Różdżki Smaku, czyli liofilizowane owoce oraz warzywa.

Kasza owsiana - indeks glikemiczny

Cenną informacją dla cukrzyków jest fakt, że kasza owsiana zawiera w składzie błonnik rozpuszczalny, który spowalnia wzrost glukozy we krwi po owsianym posiłku. Mimo wszystko, przy zaburzeniach gospodarki glukozy zaleca się spożywanie produktów owsianych w połączeniu z orzechami, nasionami lub innymi źródłami tłuszczu, które zmniejszają ładunek glikemiczny posiłku.